Kamala is on fire

Je kan er bijna niet omheen: de aankomende verkiezingen in de Verenigde Staten. Biden vs. Trump, the rematch, of toch niet?

Het was vooraf bizar: de twee oudste presidentskandidaten ooit zouden bij de herverkiezing het gewoon dunnetjes overdoen. Alleen nu zijn ze vier jaar ouder, en dat vraagt duidelijk z’n tol. Voor de mensen die Amerikaanse politiek al een tijdje volgen, was de achteruitgang van met name Joe Biden pijnlijk zichtbaar. Toegegeven, Biden was altijd een beetje een stuntelaar met woorden, maar hij kon wel passievol en snel spreken. Dat is allemaal weg. En terwijl Trump ook niet meer het scherpste mes in de la is (om het maar voorzichtig te zeggen), viel dat weg tegen het beeld van de oude broze Joe Biden.

Dus toen afgelopen zondag Biden naar buiten kwam met het nieuws dat hij toch niet meedeed aan de verkiezingen, verbaasde mij dat niet. Wat mij wel verbaasde, was de snelheid waarmee Kamala Harris de nominatie naar zich toetrok. Kamala kreeg direct steun van Biden en vele prominente Democraten volgden snel.

En sindsdien is het momentum volledig terug bij de Democraten. Peilingen zijn geen voorspellingen, maar een ‘snapshot’ in de tijd die ons vertellen welke kant de kiezer op beweegt en die kant is richting Harris. Harris maakt in rap tempo terrein op Trump en gaat hem in sommige peilingen al zelfs voorbij. En dit is na vier dagen. Daarnaast zien we een enthousiasme binnen de partij die mij doet denken aan Barack Obama in z’n beste dagen. 100.000 nieuwe vrijwilligers, 275 miljoen aan donaties en een piek in stemregistraties bevestigen dit gevoel.

Aan de andere kant zie je dat de Trump-campagne duidelijk nog niet weet hoe ze moeten reageren. Het seksisme en racisme vliegen Kamala momenteel om de oren, maar het bevestigt voor velen het probleem van Trump: hij heeft geen eigen verhaal. Zijn verhaal is de ander aanvallen. Maar in tegenstelling tot Hillary Clinton en zelfs Joe Biden valt er niet zoveel aan te vallen. Dus gaat het vooral over met wie ze uitging in de jaren 90 en dat ze geen kinderen heeft. Niet echt relevant in de politieke arena.

Ook blijkt Trump zijn kandidaat voor vicepresident (J.D. Vance) een totale ramp. Niet alleen heeft de man Trump in het verleden een ‘serieverkrachter’ en ‘nieuwe Hitler’ genoemd, ook heeft de man krankzinnige ideeën zoals het verbieden van scheiden, verbieden van anticonceptie en een verbod op abortus in alle gevallen (zelfs na verkrachting of als het leven van de vrouw in gevaar is). Daarnaast moet het de minst charismatische man zijn die ooit in de politiek heeft gezeten.

De vraag is: kunnen de Democraten dit momentum vasthouden? Eerst moeten ze zelf een vicepresidentskandidaat kiezen en daarna hebben ze hun eigen conventie, gevolgd door de debatten waar Trump zich, op het moment van schrijven, voor heeft teruggetrokken.

Mijn vermoeden is dat er een behoorlijke verschuiving richting Harris zal zijn doordat alle negatieve punten van Trump uitvergroot zullen worden nu hij een jongere en scherpere tegenkandidaat heeft. Wat het gaat worden, niemand die dat weet, want 'Parijs is nog ver'.

Maar voorlopig is Kamala on fire!